پایگاه اطلاع رسانی ستاد همکاریهای حوزه و آموزش و پرورش، ویژگى های یاران امام مهدی(ع) بر اساس روایات اهل بیت علیهم السلام را برای دانش آموزان، نوجوانان و جوانان منتظر منتشر می کند.
*جوان اند و نه پیر
امام على(ع) مى فرماید:یاران قائم، جوان اند و پیران، میان آنان نیستند، جز به اندازه سرمه چشم یا نمک در توشه که کمترین اندازه را میان ره توشه دارد.[۱]
* قوى دل و نیرومندند
امام باقر(ع) آیه پنج سوره اسراء را تلاوت نمود" فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولاَهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْکُمْ عِبَاداً لَنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ ،بندگانى از خود را که سخت جنگاور و نیرومندند، بر شما می گماریم" و سپس فرمود:قائم و یارانش، همان بندگان سخت جنگاور و نیرومندند.[۲]
* عابدان شب و شیران روزند
امام صادق(ع) مى فرماید:گویى قائم و یارانش را در بلندى کوفه (نجف) مى بینم که چون کسى که بر سرش پرنده نشسته است [ساکت و خاموش اند]. توشه [و آذوقه]شان تمام شده، لباس هایشان کهنه گشته و اثر سجده بر پیشانى هایشان نقش بسته است. شیران روز و شب زنده داران هستند.[۳]
* جهادگر در راه خدایند
در تفسیر آیه ۵۴ از سوره مائده آمده است که:در باره قائم و یارانش است که ﴿در راه خدا جهاد مى کنند و از سرزنش هیچ ملامت گرى نمى هراسند﴾.[۴]
*خوشا به حال شیعیان قائم (عج)
امام صادق(ع) مى فرماید:خوشا به حال شیعیان قائم ما که در روزگار غیبتش، منتظر ظهور او و در روزگار ظهورش، فرمان بردار اویند. آنان، اولیاى الهى اند که نه بیمى در آنهاست و نه اندوهگین مى شوند.[۵]
*گنج امام مهدی(ع) در طالقان !
امام صادق(ع) در حدیثی دیگر، درباره برخی ویژگی های یاران امام مهدی(ع) مى فرماید:
او گنجى در طالقان دارد که از طلا و نقره نیست و پرچمى که از زمان در هم پیچیده شدنش، باز نشده است و مردانى که دل هایشان مانند پاره هاى آهن است. شک در ذات خداوند، با آنان در نمى آمیزد و از سنگ، سخت ترند. اگر بر کوه ها حمله ور شوند، آنها را از میان برمى دارند، با پرچم هایشان آهنگ شهرى نمى کنند، جز آن که ویرانش مى نمایند، بر اسبانشان مانند عقاب تیزرو هستند و براى تبرّک جویى، دست به زین [اسب ] او مى کشند و گرداگرد او را مى گیرند تا وى را در جنگ ها با جان خود، حفظ کنند و در آنچه از ایشان مى خواهد، کفایتش مى کنند.
*شعارشان، «یا لَثارات الحسین» است
مردانى [اند] که شب نمى خوابند و در نمازهایشان مانند زنبور، زمزمه [و ناله] مى کنند، شب ها بر سر انگشتان پاى خود مى ایستند و صبح ها بر اسبانشان مى نشینند. زنده نگهدارانِ شب و شیران روزند. آنان در اطاعت از او، از کنیز در برابر آقایش فرمان بردارترند،[و] به روشنایىِ چراغ اند، گویى که در دل هایشان مشعل افروخته اند. آنان از بیم خدا بیمناک اند، شهادت را در دعایشان مى طلبند و آرزو دارند که در راه خدا کشته شوند. شعارشان، «یا لَثارات الحسین» است. هنگامى که حرکت مى کنند، هراس از آنها به فاصله یک ماه راه، جلویشان حرکت مى کند. به سوى مولایشان با شتاب روان مى شوند و خداوند، امام حق را با ایشان یارى مى دهد.[۶]،[۷]
[۱]. الغیبة، نعمانى: ص ۳۱۵ ح ۱۰.
[۲]. تفسیر العیاشى: ج ۲ ص ۲۸۱ ح ۲۱.
[۳]. بحار الأنوار: ج ۵۲ ص ۳۸۶ ح ۲۰۲.
[۴]. تفسیر القمّى: ج ۱ ص ۱۷۰.
[۵]. کمال الدین: ص ۳۵۷ ح ۵۴.
[۶]. بحار الأنوار: ج ۵۲ ص ۳۰۷ ح ۸۲.
[۷]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۸ ص ۲۶۹ ـ ۲۸۳.
منبع پایگاه حدیث نت