از حلال و حرام فضای مجازی تا روزه دسته جمعی دانش آموزان مرزنشین

 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد همکاریها ،حجت‏ الاسلام محمود جعفری از سال 1390 به عنوان مبلغ ویژه در دبیرستان‏های شبانه‌روزی آیت‏ الله فقیه شهر حاجی‌آباد و شهید محمدی آبیز(از توابع شهرستان زیرکوه خراسان جنوبی) مشغول فعالیت تبلیغی‏ است. ایشان علاوه بر مدارس، در مساجد مختلفی نیز فعالیت تبلیغی داشته‏ اند.

*مردم نجیب و متدین

در گفت و گو با وی از روح تدینی که بر منطقه و مردم حاکم بود می‌گفت. وقتی در مورد دانش‏ آموزان دبیرستان شبانه‌روزی آیت‌الله فقیه و این‏که چه شد حرفش بر دل‏ نشست، پاسخ داد:«هرچند نزدیک مرزهای شرقی کشور هستیم و مردم کمبودهای رفاهی خاص خود را دارند، اما روح معنویت و دین‎داری بر منطقه حاکم است. در نتیجه اولیا و مربیان با مبلغان ارتباط خوبی دارند و دانش‏ آموزان هم مشتاق ارتباط با روحانیت هستند».

*برایمان از برنامه ‏هایی بگو که خبر أثربخشی‌اش به تریبون نماز جمعه شهر کشیده شد

در مدرسه هیئتی به نام هیئت عزاداری«شبه النبی، حضرت علی‌اکبر(ع)»  راه انداختیم و این هیئت محور برنامه‏ های ما با دانش‏ آموزان شد.

قبل از فرا رسیدن روز 25 ذی‏ القعده (که روز دحوالأرض نام دارد) از ثواب روزه‏ گرفتن و اعمال خاص این روز برای دانش ‏آموزان گفتم. در خلال بحث پیشنهاد دادم دانش‏ آموزانی که علاقه‏ مند هستند، دحوالارض را روزه بگیرند. خوشبختانه حدود 65 نفر از دانش ‏آموزان علام آمادگی کردند و آن روز را روزه گرفتند. این خبر به امام جمعه شهر رسید که دانش ‏‏آموزان مدرسه در روزی که روزه، مستحب بوده است روزه گرفته ‏اند. امام جمعه در نماز جمعه از این حرکت دانش ‏آموزان تشکر و قدردانی کرد و همین تشکر و قدردانی، مایۀ خیر شد و از آن پس هر وقت آن‏ها را برای رفتن دسته‌جمعی به نماز جمعه دعوت می‌کردیم، تعداد زیادی از دانش‏ آموزان اعلام آمادگی می‌کردند.

*چه چیزی باعث شد تا دانش‏آموزان دعوت شما را برای روزه گرفتن بپذیرند؟

لازم است چند نکته را ذکر کنم:  اولا رابطۀ انسان‏ها با یکدیگر مانند رابطۀ انسان با آتش است. نزدیک ‏شدن بیش از اندازه به آنان باعث سوختن و از بین رفتن ارتباط مؤثر می‌شود و از طرف دیگر دوری کردن از آن‏ها، نتیجه‏ای جز سردی و بی‏حالی ندارد.

مبلّغ در برقراری ارتباط با دانش‏ آموزان نباید به گونه‏ ای رفتار کند که آن‏ها بیش از اندازه با او احساس راحتی کنند و در پی آن، حرمت‏ها و حریم‏ها شکسته شود؛ زیرا در این صورت سخن مبلّغ ارزش و اعتبار خود را از دست خواهد داد. از طرفی دوری کردن مبلّغ از برقراری ارتباط با آنان نیز سد محکمی بین مبلغ و دانش ‏آموزان ایجاد می‌کند که نه‌تنها به سخنان او گوش نمی‌دهند، بلکه در برنامه‏ های فرهنگی نیز شرکت نمی‌کنند.

ارتباط مربی با دانش‏ آموزان باید به اندازه‏ای دوستانه باشد که در عین حفظ حرمت‏ها و حریم‏ها، دانش‌آموزان احساس راحتی و صمیمیّت کنند و بتوانند سؤالات و دردودل‏های خودشان را برای مبلّغ بیان کنند.

مطلب دوم ؛ داشتن مقبولیت بین دانش‏ آموزان جزو کلیدهای اصلی برقراری ارتباط مؤثر است. طبق تجربه‏ ای که بنده داشته ‏ام این مقبولیت با اعتمادسازی، بها دادن به دانش‏آموز، شخصیت دادن به آن‏ها و رعایت نکات ریزی مانند زودتر سلام کردن به آن‏ها، زود نکشیدن دست هنگام دست دادن و مصافحه، هدیه دادن (حتی یک عطر یا چیزی از این قبیل) و... که پیام محبت را به مخاطب منتقل می‌کند حاصل می‌شود.

مطلب سوم؛ پس از مقبولیت، پای کار بودن و عملگرا بودن خود مبلّغ در همراه کردن دانش‏آموزان بسیار أثرگذار است. در همین برنامۀ روزه در روز دحوالارض، بنده با آشپزخانه هماهنگ کردم تا نهار دانش‏ آموزانی که می‌خواهند روزه بگیرند را برای سحر طبخ کنند و به دانش ‏آموزان هم گفتم کسانی که می‌خواهند روزه بگیرند اسامی خود را به بنده بدهند تا سحر خودم برای بیدار کردن آن‏ها به مدرسه بیایم و سحری را در کنار هم بخوریم.

مطلب چهارم؛ ایجاد فضای معنوی در مدرسه نیز در استقبال دانش‏آموزان بسیار مؤثر است؛ برای مثال بنده سعی کردم تا آداب و ادعیه‏ای که وجود دارد را به صورت برگۀ رنگی پرس‌شده در مکان‌های مختلف نصب کنم: در حمام ادعیه و آداب غسل کردن و نام غسل‏های مستحبی، در و ضوخانه دعاهای هنگام وضو گرفتن، در سالن غذاخوری آداب غذا خوردن، در خوابگاه آداب خوابیدن و در سرویس بهداشتی آداب مرتبط با آن و...؛ وقتی این ادعیه و آداب و اعمال مستحبی همیشه جلوی چشمشان باشد به مرور آن‏ها را ترغیب می‌کند تا به این اعمال و آداب عمل کنند و رغبت آن‏ها را به ادای واجبات و مستحبات بیشتر می‌کند.

نکته پنجم؛ در طی سال‌هایی که در مدارس حضور دارم پربار بودن مراسم آغازین از هر حیث برایم اهمیت داشت. بنابراین در انتخاب قاری و آیات و حدیث یا حکایت کوتاه و در شرایط برگزاری مراسم دقت داشتم.

ششم؛ برگزاری نماز جماعت و بیان احکام مورد نیاز جوانان و نوجوانان و طرح تلاوت نور و همچنین بیان یک نکته تفسیری از صفحه قرائت‌شده، از فعالیت‌های فرهنگی بنده بود؛ چراکه روح تشنه جوانان و نوجوانان و توجه به ویژگی کنجکاوی آن‏ها در حوزه احکام و تفسیر قرآن، دانش‏آموزان را به برنامه‏ های فرهنگی بیشتر مشتاق می‌کرد.

در نهایت آنکه؛ امروزه راه جذب و برقراری ارتباط با جوانان این است که بر اساس نیازهایشان و شرایط امروز آن‏ها به وسیلۀ معارف پویای اسلامی پاسخگو باشیم. بنده هم سعی کرده‏ ام تا آن‏جا که در توانم هست مسائل و موضوعات مورد نیاز آن‏ها را بیان کنم؛ برای نمونه یکی از مباحث اخلاقی ما، اخلاق حضور در صفحه‏ های مجازی بود که به این مباحث می‌پرداختیم: از ثواب انتشار مطالب مفید تا ندیدن و لایک نکردن صفحات و مطالبی که دیدن آن‏ها حرام یا مکروه است، عدم بازنشر مطالبی که به یقینی بودن آن‌ها اطمینان نداریم و مانند آن.

*در پایان سخن اگر نکته ‏ای مد نظرتان است بیان کنید:

حسن ختام گفت و گوی ما توصیه حضرت امام صادق علیه السلام به مبلغان دینی باشد ، ابوجعفر أحول برای تبلیغ تشیّع به بصره رفته بود. امام صادق از تبلیغ او و استقبال مردم سؤال فرمودند. در پاسخ از کمی استقبال مردم گله کرد و گفت:«شیعیان در آنجا گروهی اندک هستند و حرکت‏هایی هم انجام می‌دهند؛ ولی ناچیز است و تأثیری ندارد». امام صادق علیه السلام فرمودند: «عَلَیْکَ بِالْأَحْدَاثِ فَإِنَّهُمْ أَسْرَعُ إِلَى کُلِّ خَیْرٍ/ نوجوانان را دریاب که این گروه در پذیرش هر خوبی بیشتر شتاب می‏کنند.1»

طبق این روایت وظیفۀ همۀ مبلغان، فعالیت ویژه در بین دانش‏ آموزان است و در کنار آن می‌توانند به دیگر عرصه‏ های تبلیغی نیز بپردازند.

در پایان امیدوارم تمامی طلاب و دغدغه‏ مندان دین و فرهنگ به عرصه کار فرهنگی برای کودکان و نوجوانان وارد شوند و با همتی مضاعف و افزایش تخصص و اطلاعات خود و با چشم‌انداز بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، جامعه‏ ای مناسب حکومت امام زمان "عج" بسازیم.

 منبع ؛ماهنامه سفیر امین