به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ستاد همکاریها ،حجت الاسلام محمود جعفری از سال 1390 به عنوان مبلغ ویژه در دبیرستانهای شبانه‌روزی آیت الله فقیه شهر حاجی‌آباد و شهید محمدی آبیز(از توابع شهرستان زیرکوه خراسان جنوبی) مشغول فعالیت تبلیغی است. ایشان علاوه بر مدارس، در مساجد مختلفی نیز فعالیت تبلیغی داشته اند.
*مردم نجیب و متدین
در گفت و گو با وی از روح تدینی که بر منطقه و مردم حاکم بود می‌گفت. وقتی در مورد دانش آموزان دبیرستان شبانه‌روزی آیت‌الله فقیه و اینکه چه شد حرفش بر دل نشست، پاسخ داد:«هرچند نزدیک مرزهای شرقی کشور هستیم و مردم کمبودهای رفاهی خاص خود را دارند، اما روح معنویت و دینداری بر منطقه حاکم است. در نتیجه اولیا و مربیان با مبلغان ارتباط خوبی دارند و دانش آموزان هم مشتاق ارتباط با روحانیت هستند».
*برایمان از برنامه هایی بگو که خبر أثربخشی‌اش به تریبون نماز جمعه شهر کشیده شد
در مدرسه هیئتی به نام هیئت عزاداری«شبه النبی، حضرت علی‌اکبر(ع)» راه انداختیم و این هیئت محور برنامه های ما با دانش آموزان شد.
قبل از فرا رسیدن روز 25 ذی القعده (که روز دحوالأرض نام دارد) از ثواب روزه گرفتن و اعمال خاص این روز برای دانش آموزان گفتم. در خلال بحث پیشنهاد دادم دانش آموزانی که علاقه مند هستند، دحوالارض را روزه بگیرند. خوشبختانه حدود 65 نفر از دانش آموزان علام آمادگی کردند و آن روز را روزه گرفتند. این خبر به امام جمعه شهر رسید که دانش آموزان مدرسه در روزی که روزه، مستحب بوده است روزه گرفته اند. امام جمعه در نماز جمعه از این حرکت دانش آموزان تشکر و قدردانی کرد و همین تشکر و قدردانی، مایۀ خیر شد و از آن پس هر وقت آن‌ها را برای رفتن دسته‌جمعی به نماز جمعه دعوت می‌کردیم، تعداد زیادی از دانش آموزان اعلام آمادگی می‌کردند.
*چه چیزی باعث شد تا دانش‌آموزان دعوت شما را برای روزه گرفتن بپذیرند؟
لازم است چند نکته را ذکر کنم: اولا رابطۀ انسانها با یکدیگر مانند رابطۀ انسان با آتش است. نزدیک شدن بیش از اندازه به آنان باعث سوختن و از بین رفتن ارتباط مؤثر می‌شود و از طرف دیگر دوری کردن از آن‌ها، نتیجهای جز سردی و بیحالی ندارد.
مبلّغ در برقراری ارتباط با دانش آموزان نباید به گونه ای رفتار کند که آن‌ها بیش از اندازه با او احساس راحتی کنند و در پی آن، حرمتها و حریمها شکسته شود؛ زیرا در این صورت سخن مبلّغ ارزش و اعتبار خود را از دست خواهد داد. از طرفی دوری کردن مبلّغ از برقراری ارتباط با آنان نیز سد محکمی بین مبلغ و دانش آموزان ایجاد می‌کند که نه‌تنها به سخنان او گوش نمی‌دهند، بلکه در برنامه های فرهنگی نیز شرکت نمی‌کنند.
ارتباط مربی با دانش آموزان باید به اندازهای دوستانه باشد که در عین حفظ حرمتها و حریمها، دانش‌آموزان احساس راحتی و صمیمیّت کنند و بتوانند سؤالات و دردودلهای خودشان را برای مبلّغ بیان کنند.
مطلب دوم ؛ داشتن مقبولیت بین دانش آموزان جزو کلیدهای اصلی برقراری ارتباط مؤثر است. طبق تجربه ای که بنده داشته ام این مقبولیت با اعتمادسازی، بها دادن به دانش‌آموز، شخصیت دادن به آن‌ها و رعایت نکات ریزی مانند زودتر سلام کردن به آن‌ها، زود نکشیدن دست هنگام دست دادن و مصافحه، هدیه دادن (حتی یک عطر یا چیزی از این قبیل) و... که پیام محبت را به مخاطب منتقل می‌کند حاصل می‌شود.
مطلب سوم؛ پس از مقبولیت، پای کار بودن و عملگرا بودن خود مبلّغ در همراه کردن دانش‌آموزان بسیار أثرگذار است. در همین برنامۀ روزه در روز دحوالارض، بنده با آشپزخانه هماهنگ کردم تا نهار دانش آموزانی که می‌خواهند روزه بگیرند را برای سحر طبخ کنند و به دانش آموزان هم گفتم کسانی که می‌خواهند روزه بگیرند اسامی خود را به بنده بدهند تا سحر خودم برای بیدار کردن آن‌ها به مدرسه بیایم و سحری را در کنار هم بخوریم.
مطلب چهارم؛ ایجاد فضای معنوی در مدرسه نیز در استقبال دانش‌آموزان بسیار مؤثر است؛ برای مثال بنده سعی کردم تا آداب و ادعیهای که وجود دارد را به صورت برگۀ رنگی پرس‌شده در مکان‌های مختلف نصب کنم: در حمام ادعیه و آداب غسل کردن و نام غسلهای مستحبی، در و ضوخانه دعاهای هنگام وضو گرفتن، در سالن غذاخوری آداب غذا خوردن، در خوابگاه آداب خوابیدن و در سرویس بهداشتی آداب مرتبط با آن و...؛ وقتی این ادعیه و آداب و اعمال مستحبی همیشه جلوی چشمشان باشد به مرور آن‌ها را ترغیب می‌کند تا به این اعمال و آداب عمل کنند و رغبت آن‌ها را به ادای واجبات و مستحبات بیشتر می‌کند.
نکته پنجم؛ در طی سال‌هایی که در مدارس حضور دارم پربار بودن مراسم آغازین از هر حیث برایم اهمیت داشت. بنابراین در انتخاب قاری و آیات و حدیث یا حکایت کوتاه و در شرایط برگزاری مراسم دقت داشتم.
ششم؛ برگزاری نماز جماعت و بیان احکام مورد نیاز جوانان و نوجوانان و طرح تلاوت نور و همچنین بیان یک نکته تفسیری از صفحه قرائت‌شده، از فعالیت‌های فرهنگی بنده بود؛ چراکه روح تشنه جوانان و نوجوانان و توجه به ویژگی کنجکاوی آن‌ها در حوزه احکام و تفسیر قرآن، دانش‌آموزان را به برنامه های فرهنگی بیشتر مشتاق می‌کرد.
در نهایت آنکه؛ امروزه راه جذب و برقراری ارتباط با جوانان این است که بر اساس نیازهایشان و شرایط امروز آن‌ها به وسیلۀ معارف پویای اسلامی پاسخگو باشیم. بنده هم سعی کرده ام تا آنجا که در توانم هست مسائل و موضوعات مورد نیاز آن‌ها را بیان کنم؛ برای نمونه یکی از مباحث اخلاقی ما، اخلاق حضور در صفحه های مجازی بود که به این مباحث می‌پرداختیم: از ثواب انتشار مطالب مفید تا ندیدن و لایک نکردن صفحات و مطالبی که دیدن آن‌ها حرام یا مکروه است، عدم بازنشر مطالبی که به یقینی بودن آن‌ها اطمینان نداریم و مانند آن.
*در پایان سخن اگر نکته ای مد نظرتان است بیان کنید:
حسن ختام گفت و گوی ما توصیه حضرت امام صادق علیه السلام به مبلغان دینی باشد ، ابوجعفر أحول برای تبلیغ تشیّع به بصره رفته بود. امام صادق از تبلیغ او و استقبال مردم سؤال فرمودند. در پاسخ از کمی استقبال مردم گله کرد و گفت:«شیعیان در آنجا گروهی اندک هستند و حرکتهایی هم انجام می‌دهند؛ ولی ناچیز است و تأثیری ندارد». امام صادق علیه السلام فرمودند: «عَلَیْکَ بِالْأَحْدَاثِ فَإِنَّهُمْ أَسْرَعُ إِلَى کُلِّ خَیْرٍ/ نوجوانان را دریاب که این گروه در پذیرش هر خوبی بیشتر شتاب میکنند.1»
طبق این روایت وظیفۀ همۀ مبلغان، فعالیت ویژه در بین دانش آموزان است و در کنار آن می‌توانند به دیگر عرصه های تبلیغی نیز بپردازند.
در پایان امیدوارم تمامی طلاب و دغدغه مندان دین و فرهنگ به عرصه کار فرهنگی برای کودکان و نوجوانان وارد شوند و با همتی مضاعف و افزایش تخصص و اطلاعات خود و با چشم‌انداز بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، جامعه ای مناسب حکومت امام زمان "عج" بسازیم.
منبع ؛ماهنامه سفیر امین
[1]. الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق، ج8، ص 93، ح 66.