ستاد همکاریها / چقدر شگرف بود، شکیبایی آن لحظات که خدا در نگاه تو ایستاد و بلندای قامت سبزت را جاذبه وحی گرفت. و هنوز... قرنهاست که از این اتفاق شیرین، جهان غرق روشنی است. و هنوز... قرنهاست که از این لحظات شگرف، شادمانی، در تن ذرات و در شریان هستی، روان است...
سالها بر ما گذشت و ما بر سر سالها پا نهادیم....
ناگاه دستی که از نوح علیه السلام تا ابراهیم علیه السلام پل زده بود، کتاب‌های کهنه خاک گرفته را ورق زد و آیه های روشن تجلّی را برای ما زمزمه کرد؛ مردی که از طور تا مکه چشم به چشم و ریگ به ریگ بیابانگردان و بیابانها را می شناخت و در صدایش عطری به روشنایی چشمه سارهای واحه ها بود. دستی کتاب‌های مقدس را برای ما گشود و غبار از سرشاخه های آبی اشراق زدود.
«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ علَيهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِين رَؤُوفٌ رَحِيمٌ»
هر آينه رسولى از خودتان براى شما آمد، كه آنچه شما را رنج مى دهد بر او گران مى آيد. سخت به شما دلبسته است و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.
«يَا أَيُّهَا النِّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدا وَ مُبَشِّرا وَ نَذِيرا * و دَاعِيا إِلَى اللّه بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجا مُنِيرا»
هان اى پيامبر، ما تو را گواه و نويد دهنده و هشدار دهنده و دعوت كننده به سوى خدا و به اذن خدا و چراغى روشنى بخش فرستاديم.
*القاب پیامبر از زبان پیامبر
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : لَمّا سأ لَهُ يَهوديٌّ عَن وَجهِ تَسمِيَتِهِ بمُحمّدٍ وأحمَدَ وأبي القاسِمِ وبَشيرٍ ونَذيرٍ وداعٍ ؟ : أ مّا مُحمّدٌ فإنّي مَحمودٌ في الأرضِ ، وأ مّا أحمَدُ فإنّي مَحمودٌ في السَّماءِ ، وأ مّا أبو القاسِمِ فإنَّ اللّه َ عز و جل يَقسِـمُ يَـومَ القِيامَةِ قِسمَـةَ النّـارِ ؛ فمَن كَفَـرَ بِـي مِن الأوَّلينَ والآخِرينَ ففي النّارِ ، ويَقسِمُ قِسمَةَ الجَنّةِ ؛ فمَن آمَنَ بي وأقَرَّ بِنُبُوَّتي ففي الجَنّةِ . وأ مّا الدّاعي فإنّي أدعُو النّاسَ إلى دِينِ ربّي عز و جل ، وأ مّا النَّذيرُ فإنّي اُنذِرُ بالنّارِ مَن عَصاني ، وأ مّا البَشيرُ فإنّي اُبشِّرُ بالجَنّةِ مَن أطاعَني؛
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال مردى يـهودى از عـلّت نامگذارى ايشان به محمّد و احمد و ابوالقاسم و بشير و نذير و داعى ـ : امّا محمّد ، از آن روست كه من در زمين ستوده ام . امّا احمد ، از آن روست كه من در آسمان ستوده ام . امّا ابوالقاسم ، از آن روست كه خداوند عزّ و جلّ روز قيامت قسمت آتش را جدا مى كند و هر كه ، از اولين و آخرين انسان ها ، به من كافر شده باشد جايش در آتش است و قسمت بهشت را جدا مى سازد و هركه به من ايمان آورده و به نبوّت من اقرار كرده باشد ، جايش در بهشت است . امّا داعى ، از آن روست كه من مردم را به دين پروردگارم عز و جل دعوت مى كنم . امّا نذير ، از آن روست كه هركس نافرمانيم كند او را به آتش بيم مى دهم و امّا بشير ، از آن روست كه هركس اطاعتم كند ، او را به بهشت بشارت مى دهم .
البحار : ۱۴ / ۳۸۲ /
*خاتم پيامبران و آخرین کتاب خدا
«مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَ لَكِنْ رَسُولَ اللّه وَ خَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ كَانَ اللّه ُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيما»
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : أنا العاقِبُ الّذي لَيسَ بَعدَهُ نَبيٌّ؛ مــن عاقِب هستم ، يعنى كسى كه بعد از او پيامبرى نيست.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ اللّه َ عَـزَّ ذِكرُهُ خَتَمَ بـنَبِيِّكُمُ الـنَّبيِّينَ فلا نَبيَّ بَعدَهُ أبَدا ، وخَتَمَ بكِتابِكُمُ الكُتُبَ فلا كِتابَ بَعدَهُ أبدا؛
امام صادق عليه السلام : خداوند، عزّ ذكره، با پيامبر شما به سلسله نبوّت خاتمه داد ، بنابراين ، بعد از او هرگز پيامبرى برانگيخته نخواهد شد و (نيز) با كتاب شما به همه كتاب ها(ى آسمانى) پايان بخشيده . پس ، بعد از كتاب شما هرگز كتابى نازل نخواهد شد .
ويژگى هاى پيامبر صلى الله عليه و آله
على خُلُقٍ عظيم «وَ إِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام في صِفَةِ النَّبيِّ صلى الله عليه و آله : كانَ أجوَدَ النّاسِ كَفّا ، وأجرَأَ النّاسِ صَدرا ، وأصدَقَ النّاسِ لَهجَةً ، وأوفاهُم ذِمَّةً ، وأليَنَهُم عَريكَةً ، وأكرَمَهُم عِشرَةً ، ومَن رَآهُ بَديهَةً هابَهُ ، ومَن خالَطَهُ فعَرَفَهُ أحَبَّهُ ، لَم أرَ قَبلَهُ ولا بَعدَهُ مِثلَهُ صلى الله عليه و آله؛
امام على عليه السلام ـ در وصـف پـيامبـر صلى الله عليه و آله ـ : او بـخشنده تـريـن ، دليرترين ، راستگوترين ، خوش عهد و پيمان ترين و نرمخوترين مردم بود ورفتارش از همه بزرگوارانه تر بود . هركس بدون سابقه قبلى آن حضرت را مى ديد ، هيبتش او را مى گرفت و هركس با وى مى آميخت و او را مى شناخت ، دوستدارش مى شد . نظير او را در گذشته و حال نديده ام ./ مكارم الأخلاق : ۱ / ۵۱ / ۲۰
*فروتنى در برابر خداوند
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ولَقَد أتاهُ جَبرئيلُ عليه السلام بمَفاتيحِ خَزائنِ الأرضِ ثَلاثَ مَرّاتٍ يُخَيِّرُهُ مِن غَيرِ أن يَنقُصَهُ اللّه ُ تباركَ وتعالى مِمّا أعَدَّ اللّه ُ لَهُ يَومَ القِيامَةِ شيئا ، فيَختارُ التَّواضُعَ لِربهِ جلَ وعَزَّ؛
امام باقر عليه السلام : جبرئيل عليه السلام كليدهاى گنجينه هاى زمين را سه بار نزد پيامبر آورد و او را در انتخاب آنها آزاد گذاشت ، بدون آن كه خداوند تبارك و تعالى از آنچه در روز قيامت برايش آماده كرده است ، چيزى بكاهد . امّا هر بار پيامبر فروتنى در برابر خداوند عز و جل را برگزيد .
الكافي : ۸ / ۱۳۰ / ۱۰۰
*طبيبى كه ميان مردم مى گرديد
امام على عليه السلام : طَبيبٌ دَوّارٌ بطِبهِ ، قد أحكَمَ مَـراهِمَهُ ، وأحـمى (أمضى) مَواسِمَهُ ، يَضَعُ ذلكَ حَيثُ الحاجَةُ إلَيهِ ، مِن قُلوبٍ عُميٍ ، وآذانٍ صُمٍّ ، وألسِنَةٍ بُكمٍ ، مُتَتبِّعٌ بدَوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ ومَواطِنَ الحَيرَةِ ،لَم يَستَضيئوا بأضواءِ الحِكمةِ ، ولَم يَقدَحوا بزِنادِ العُلومِ الثّاقِبهِ ، فهُم في ذلكَ كالأنعامِ السّائمَةِ ، والصُّخورِ القاسِيَةِ؛
:طبيبى بود كه با دانش خود ميان مردم مى گرديد. مرهمهايش را درست و آماده كرده و ابزار داغ كردنش را تافته بود و آنها را بر هر جا كه لازم بود بر دل هاى كور و گوش هاى كر و زبان هاى گنگ ، مى گذاشت . با داروى خود بيمارى هاى غفلت و سرگردانى را در كسانى كه از پرتوهاى حكمت روشنايى برنگرفته بودند و با آتش زنه هاى دانش هاى درخشان شعله اى برنيفروخته بودند ، و همچون حيوانات چرنده و تخته سنگهاى سخت بودند ، درمان مى كرد .
نهج البلاغة : الحكمة ۱۰۸