در روايت معتبرى از كتاب الكافى، مدت حيات حضرت زهرا(ع) پس از پيامبر(ص) ۷۵ روز دانسته شده است كه با احتساب روز ۲۸ صفر، به عنوان روز رحلت پيامبر(ص)، روز شهادت حضرت فاطمه(ع) سيزدهم جمادى الاولى سال يازدهم هجرى خواهد بود.
*اقوال ديگرى نيز درباره روز شهادت حضرت نقل شده است
البته اين احتمال هم مطرح شده است كه مدت زندگى ۷۵ روزه حضرت زهرا(ع) پس از پيامبر(ص)، تغيير و تصحيف ۹۵ روز باشد؛ زيرا «خمس و سبعون» در نگارش شبيه به «خمس و تسعون» است و احتمال تصحيف يكى به ديگرى به ويژه در نگارش بدون نقطه، وجود دارد.
اگر مراد از ۹۵ روز، سه ماه و پنج روز باشد جمع ميان قول به ۹۵ روز و سوم جمادى الآخره پديد مى آيد.
رسم آن است كه به پاس قدردانى و بزرگداشت مقام آن سرور بانوان جهان، دو مراسم بزرگداشت با عنوان فاطميه اول و فاطميه دوم برپا مى شود تا ياد و خاطره جانفشانى اولين شهيد دفاع از ولايت علوى بيشتر مطرح شده و نسيم روح نواز فضائل فاطمى جامعه را بيشتر عطرآگين سازد.
*در خدمت مادر باش
حضرت فاطمه عليها السلام :إلزَم رِجلَها ؛ فَإنَّ الجَنَّةَ تَحتَ أقدامِها
در خدمت مادر باش ؛ زيرا بهشت زير قدمهاي مادران است/ كنزالعمّال ، ح ۴۵۴۴۳ .
*شافی گناهکاران امت
إذا حُشِرتُ يَومَ القِيامَةِ أشفَعُ عُصاةَ اُمَّةِ النَّبِيّصلي الله عليه وآله
آن گاه كه در روز قيامت برانگيخته شوم ، گناهكاران امّت پيامبر اسلام را شفاعت خواهم كرد/إحقاق الحقّ ، ج ۱۹ ، ص ۱۲۹ .
*شیعه فاطمه پسند
إنْ كُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناكَ و تَنتَهي عَمّا زَجَرناكَ عَنهُ فَأنتَ مِن شيعَتِنا و إلّا فَلا
اگر به آنچه تو را به آن فرمان ميدهيم عمل كني و از آنچه برحذر ميداريم دوري كني ، از شيعيان مايي و الّا هرگز/بحار الأنوار ، ج ۶۸ ، ص ۱۵۵ .
*محبوبان فاطمه
حُبِّبَ إلَي من دُنياكُم ثَلاثٌ : تِلاوَةُ كِتابِ اللَّهِ و النَّظَرُ في وَجهِ رَسولِ اللَّهِ و الإنفاقُ في سَبيلِ اللَّهِ
از دنياي شما محبّت سه چيز در دل من نهاده شد : تلاوت قرآن ، نگاه به چهره پيامبر خدا و انفاق در راه خدا/
نهج الحياة ، ح ۱۶۴ .
*شرم فاطمه از خداوند
يا أباالحَسَنِ! إنّي لأَستَحيي مِن إلهي أن اُكَلِّفَ نَفسَكَ مالاتَقدِرُ عَلَيهِ
اي علي! من از پروردگارم شرم دارم كه چيزي از تو درخواست كنم كه توان برآوردن آن را نداشته باشي/بحار الأنوار ، ج ۴۳ ، ص ۵۹ .
*بهشت بر این فرد واجب ست
بِشرٌ في وَجهِ المُؤمِنِ يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ
خوشرويي هنگام روبه رو شدن با مؤمن ، بهشت را بر فرد خوش رو واجب ميكند
بحار الأنوار ، ج ۷۵ ، ص ۴۰۱ .
منبع: حکمت نامه فاطمی از صفحه ۶۸۸ تا صفحه ۶۹۹