دست هایی که ملکوتی شدند

وجود مبارك حضرت امير(سلام الله عليه) در نامه‌اي كه به برخي از مفاخر خانوادگی‌شان مرقوم داشته بودند،فرمودند:خيلي‌ها مي‌روند جبهه جنگ و جانباز مي‌شوند و اعضا و جوارحشان را از دست مي‌دهند اما اگر كسي از خاندان ما رفت و در جبهه دستش را از دست داد خداي سبحان به او بالي مرحمت مي‌كند كه جعفر طيّار مي‌شود:«الطيّار في الجنّة»؛ وي با آن دو بال به همراه فرشتگان در بهشت، مشغول پرواز است ﴿أُوْلِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَي وَثُلاَثَ وَرُبَاعَ﴾.

فضيلت حشر با فرشتگان، كه هيچ لذتي بالاتر از آن نيست، در روايات براي بنده صالح خدا،حضرت ابوالفضل العباس(سلام ‏الله عليه) نيز گفته شده و اين گونه پاداش هاي غيبي، ظهور راز عبادت و اطاعت و بروز روح بندگي است.

بالأخره انسان يك وقت دستش را در تصادفی از دست مي‌دهد اين جا دارد كه غمگين باشد، براي اينكه عضوي را از دست داد و ناقص شد، اما يك وقت است که در راه اعلاي كلمه حق دست را داد، خب اگر ذات اقدس الهي فرمود: ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها﴾ اينكه مخصوص به مسئله مال نيست؛ بلکه فرمود: هر كس كار خيري انجام داد ما بهتر از آن را به او مي‌دهيم، خب بهتر از اين دست مُلكي، دست ملكوتي است . جعفر طيار اين‌چنين بود اين را دست داد ،اما الآن ديگر هم پرواز فرشته‌هاست و ذات اقدس الهي در قبال اين دو دست،  به او بالي داد كه «يطير بهما مع الملائكة في الجنة».

بخشی از گفتارآیت الله العظمی جوادی آملی