امامان معصوم علیهم السلام در تمام شؤون و امور زندگی، از عبادات فردی و جمعی گرفته تا اخلاق و خانواده و جامعه و... اسوههای هدایت هستند؛ در میلاد سرا سر نور ولینعمت ایران اسلامی ، امام رئوف، حضرت علی بن موسی الرضا علیهالسلام، نگاهی به آموزهها و اصول رفتاری مورد تأکید ایشان، دقت عمل ما را در برخوردهایمان بیشتر خواهد کرد.
پایگاه اطلاع رسانی دبیرخانه ستاد همکاری ها به مناسبت میلاد امام مهر بانی ها، هشت روایت نوارنی را ازخورشید هشتم منتشر میکند
*چگونه خدا را خشنود کنیم
مَن رَضِيَ مِنَ اللّهِ تَعالى بِالقليلِ مِنَ الرِّزقِ، رَضِيَ مِنهُ بِالقَليلِ مِنَ العَمَلِ.
هركس به روزى اندكى از خداوند متعال خشنود شود، خدا هم از عمل اندك او خشنود گردد./الأمالي للطوسي : ص ۴۰۵
*دنیا دوستان دو دسته اند
الناسُ ضَربانِ: بالِغٌ لا يَكتَفي، وطالِبٌ لا يَجِدُ.
مردم دو دسته اند: آن كه به دنيا رسيده ولى بسنده نمى كند و كسى كه به دنبال دنیاست و آن را نمى يابد./كشف الغمّة : ج ۳ ص ۱۰۰
*خوش به حال این افراد
طوبى لِمَن شَغَلَ قَلبَهُ بِشُكرِ النِّعمةِ.
خوشا به حال كسى كه دلش به شكر نعمت، مشغول است.
/العدد القويّة : ص ۲۹۷ ح ۲۶
*خیری در این گونه نیکی ها نیست
لاخَيرَ في المَعروف إذا اُحصي.
نيكى به ديگران را چون برشمردى، ديگر خيرى ندارد./ العدد القويّة : ص ۲۹۷ ح ۲۸
*با حاکم و مردم چگونه رفتار کنیم ؟
اِصحَبِ السُّلطانَ بِالحَذَر وَالصَّديقَ بِالتَّواضُعِ، وَالعَدُوَّ بِالتَّحَرُّزِ وَالعامَّةَ بِالبِشرِ.
در مصاحبت با حاكم محتاط باش،با دوست فروتن ،با دشمن فاصله بگیرو با توده مردم خوشرو باش/.. الدرّة الباهرة : ص ۳۸، ح ۱۰۹
*تفاوت درجه ایمان ، اسلام ،تقوی و یقین
الإيمانُ فَوقَ الإسلامِ بِدَرَجةٍ، والتَّقوى فَوقَ الإيمانِ بِدَرَجةٍ واليَقينُ فَوقَ التَّقوى بِدَرَجةٍ وَلَم يَقُم بَينَ العِبادِ شَيءٌ أثقَلُ مِنَ اليَقينِ.
ايمان يك درجه از اسلام بالاتر است ، تقوا، يك درجه از ايمان و يقين يك درجه از ايمان بالاتر است و چيزى سنگين تر از يقين ميان بندگان تقسيم نشده است./الكافي ج ۲ ص
*معنای مشيّت و اراده
وسُئلَ عليه السلام: عَن المَشِيّةِ والإرادةِ فَقالَ: المَشِيَّةُ الِاهتِمامُ بِالشَّيءِ، وَالإرادَةُ إتمامُ ذلِكَ الشَّيءِ.
از حضرتش در باره مشيّت و اراده سؤال شد، فرمود: مشيّت همّت گماردن به چيزى است و اراده، تمام كردن آن./ أعلام الدين : ص ۳۰۷، الدرّة الباهرة : ص ۳۸ ، ح ۱۱۰
*تفسیر چند خصلت زشت و زیبا
الأجَلُ آفةُ الأَملِ، والعُرفُ ذَخيرةُ الأبَدِ، والبِرُّ غَنيمةُ الحازِمِ والتَّفريطُ مُصيبةُ ذَوي القُدرةِ، والبُخلُ يُمَزِّقُ العِرضَ، والحُبُّ داعي المَكارهِ وأجَلُّ الخَلائقِ وأكرَمُها اصطِناعُ المَعروفِ، وإغاثةُ المَلهوفِ، وتَحقيقُ أمَلِ الآمِلِ، وتَصديقُ رَجاءِ الراجي، والاستِكثارُ مِنَ الأصدِقاءِ في الحَياةِ، والباكينَ بَعدَ الوَفاةِ.
اجل، آفت آرزوست، نيكى اندوخته هميشگى، نيكوكارى دست آورد استوارانديش، كوتاهى كردن مصيبت نيرومندان، بخل آبرو را از ميان مى برد، محبّت{دنیا} فراخوان رنجهاست ،بزرگترين و گرامى ترين صفتها نيكى كردن به ديگران و فريادرسى غمديدگان و تحقّق بخشيدن به آرزوى آرزومندان و اميد اميدواران و افزون ساختن دوستان در زندگى و گريه كنندگان پس از مرگ است... العدد القويّة : ص ۲۹۹ ح ۳۵