همه اسلام مدیون حضرت زینب (س) است اگر جهاد تبیین او نبود و ابعاد و زوایای شهادت مظلومانه حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را برای جامعه آن روزگار و نیز ثبت در تاریخ تبیین نمی کرد اثری از مکتب اهل بیت علیهم السلام و اسلام ناب باقی نمی ماند .
آری اگر امروز نام اسلام، ائمه اطهار (ع)، انبیا (ع) و اولیا را می شنویم و مبانی اندیشه های ما علوی و حسینی است ، مدیون وجود با برکت حضرت زینب(س) است که هم پرستار بود، هم معلم بود، هم پیام آور زیبایی های خلق شده برای خدا، آن زمان که در کنار پیکرهای پاره پاره شهیدان کربلا وعزیزان بهتر از جانش، با تمام وجود گریه میکرد و در کنار پیکر به خون تپیده برادرش حسين(ع) با صلابت وصف ناپذیر گفت:«الَلّهُمَّ تقبَّلْ مِنّا هذا قليلَ الْقُربانِ؛ خدایا این اندک قربانی را از ما بپذیر.»
آری !انسان کامل از دیدگاه اسلام، دارای ابعاد مختلف و صفات متضاد است؛ یعنی در عین آن که قاطع و پرصلابت است، پُر احساس و انعطاف‌پذیر است، و در عین آن که آتش بر خرمن هستی ستمگران میزند، قلبش برای مستضعفان و بینوایان میتپد و در عین سربلندی، سرافرازی و عزت، در برابر مؤمنان متواضع و هم‌نوا میشود. فروتن است. و به همین خاطر روز ولادت عقیله بنی هاشم را روز پرستار نامیده اند.
*جایگاه پرستار از نگاه اهل بیت علیهم السلام
پیامبر(ص) در ارزش پرستاری فرمود: «مَنْ قامَ عَلى مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَۀًّ بَعَثَهُ اللهُ مَعَ اِبْرَاهيمَ خَليلَ الرَّحْمنِ، فَجازَ عَلَى الصَّراطِ كَالْبَرْقِ اللّامع؛[١] کسی که یک شبانه روز بر بالین بیمار باشد و از او پرستاری کند خداوند در قیامت او را با ابراهیم(ع) خلیل خدا، محشور گرداند و بر روی پُل صراط همانند برق درخشنده بگذر
پيامبرصلي الله عليه وآله :مَن أطعَمَ مَريضاً شَهوَتَهُ أَطعَمَهُ اللَّهُ من ثِمارِ الجَنَّةِ
هر كس غذاي بيمار را به او بخوراند ، خداوند از ميوه‌هاي بهشتي به او بخوراند
الدعوات ، ص ۲۳۰ .
امام صادق عليه السلام :يَكِرُّ مَعَ القائِمِ عليه السلام ثَلاثَ عَشرَةَ امرَأةً . . . . يُداوِينَ الجَرحي ويَقُمنَ المَرضي
سيزده زن در ركاب امام مهدي عليه السلام حضور خواهند داشت . . . زخميان را درمان و از بيماران پرستاري مي‌كنند
دلائل الإمامه ، ص ۴۸۴ .
سماعة :إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلي الله عليه وآله خَرَجَ بِالنِّساءِ فِي الحَربِ حَتّي يُداوينَ الجَرحي
پيامبر خداصلي الله عليه وآله زنان را با خود به جنگ برد تا مجروحان را مداوا كنند
بحار الأنوار ، ج ۱۹ ، ص ۱۸۴ .