تعر یف حیات طیبه در مثلث، کارو کارگر و کار آفرینی ،چگونه پدید می آید، آیا کار با ارزش در مکتب سرمایه داری و نظام کمونیستی قادر است افتخار بوسه پیامبران را از آن خود نماید.
سهم آموزش و پرورش از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از کارگران، همگان را به نکاتی راهبری می کند که یک مورد آن عبارت است از نحوه عملیاتی شدن سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، چرا که معظم له فرمودند "نظام آموزشی کشور باید هر چه بیشتر به حالت عملی و کاربردی نزدیک شود"
با توجه به نکته راهبردی امام انقلاب ، باید نظام آموزشی در مدارس به گونه ای مهندسی شود که عمل بر آمده از اندیشه ورزی تا آنجا صعود کند که بوسه پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) بر دستان کارگر این مکتب فرود آید.
در این صورت ، علاوه بر آنکه بسیاری از چالش ها و مشکلات اقتصادی کشور بر طرف می گردد بلکه الگوی کار آمدی برای دیگر کشور های اسلامی و حتی جهان خواهد بود . اگر نظام آموزشی مقصد و مقصود آن حیات طیبه در سند تحول باشد، رابطه عادلانه میان کار و سرمایه را شاهد خواهیم بود و از اتقان و استحکام کار و زیبایی محصول برخودار می شویم و از مشتریان می توان دل ربایی کرد، بدلیل آنکه کار با سلیقه و جذاب که از ضمیر خدای جوی کارگر برمی خیزد، لاجرم بر دلها می نشیند و هیچگاه بدون مشتری نمی ماند.
فرصت های شغلی زاینده و سازنده زمانی در یک کشور بروز و ظهور پیدا می کند که نظام آموزشی آن از شاکله محبت به وطن آرایش یابد که این مهم از محصولات ایمان به خالق و خدمت به مخلوق بر می آید، در این صورت است که تولید ملی مفید و رونق دهنده اخلاق حرفه ای و اخلاق اجتماعی و امنیت شغلی گردیده و دشمنان را در تحریکات و اعتراضات بیگانه پسند ، در مقابله با نظام اسلامی ناکام کرده و در آینده هم ناکام خواهد کرد.
در دو دیدگاه نظام سرمایه داری و کمونیستی ، حقوق کار گارگر حول سلطه ثروتمندان و صاحبان قدرت تعیین می گردد، زیرا با انکار مالکیت حق تعالی و جهان آخرت در مکتب مادی گرایان و نظام آموزشی آنها، بشر راه دیگری در پیش خود نمی یابد، زیرا در عقیده تک ساحتی مهارت واسطه و قائم به جسم است و از جان آدمی عاری و خالی است و به همین سبب مسیر بی نهایت خدا باوری را در مقابل خود مشاهده نمی کند. در این بزنگاه ها است که موسسات دانش بنیان می توانند نقش حقیقی خود را در جامعه به نمایش بگذارند، بدین منظور که مردم را در حمایت و هدایت تولید ملی نه اینکه به مرز اعتماد برسانند بلکه افتخار ملی را در اقتصاد به بار آورند و کار آفرینی را در جامعه به فرهنگ فکر و تدبیرو نیز مجاهدت، در نرفتن به سمت کارهای نسنجیده جهت دهی نماید. از دیگر سوی انضباط، و پشتوانه های قرارداد کارفرمایان با کارگران را عادلانه و عقالانه از دریچه انصاف به سوی رشد تولید ملی و محرومیت زادیی سوق دهد.
حجت الاسلام حسین درودی