نرگس عبدالحمید در گفت وگو با پایگاه اطلاع رسانی ستاد همکارهای حوزه و آموزش و پرورش با اشاره به بیش از یک دهه همکاری میان این دو نهاد علمی و اثر گذار جامعه اسلامی، اظهارکرد: موضوع تربیت کودکان، موضوعی جهانی است که هر نظام فکری، به فراخور مبانیاش برنامههایی برای آن درنظر میگیرد. روشن است که در جامعه اسلامی، تربیت دینی فرزندان از اولویتهای تربیتی است. از آنجا که بخش عمدهای از زمان مفید کودکان روزانه در مدارس میگذرد و از سویی دیگر نظام آموزشی و تربیتی، از اثرگذارترین حوزه های تربیتی است، ساماندهی به این حوزه ارزش مضاعف مییابد.
استاد حوزه علمیه خواهران افزود: با استقرار نظام جمهوری اسلامی، آموزش و تربیت دینی، سرلوحه برنامههای نظام آموزشی کشور قرار گرفت. پس از گذشت چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی، بازشناسی و اصلاح وضعیت تربیت دینی در مدارس امری ضروری است. پژوهشها و همچنین وضعیت اجتماعی ایران نشان میدهد که تربیت دینی در مدارس ایران، بازدهی چندان بالایی ندارد و فاصله زیادی تا نقطه آرمانی خود دارد.
خانم عبدالحمید، تعامل و همکاری میان حوزه های علمیه و آموزش و پرورش را راهی برای برون رفت این فاصله عنوان کرد و گفت: این تفاهم مبارک اقدامی ارزشمند بود که با ابتکار و تأکیدات مقام معظم رهبری شکل گرفت. لذا آنچه در این تفاهم مهم می باشد، این است که علم سبب پیشرفت، تزکیه وعامل سلامت افراد است.
پژوهشگر علوم و معارف اسلامی افزود: در جهت ارتقاء و رشد و پیشرفت جامعه باید علم و تزکیه در کنار هم باشند و قرآن کریم نیز به این مهم تاکید دارد که روش انبیاء الهی در جهت تعالی و کرامت بشر استفاده از این تعلیم و تزکیه است؛ «یعلمهم الکتاب و الحکمه و یزکیهم» (بقره/۱۲۹)
وی ادامه داد: به نظر می رسد تربیت نسل ایمانی و انقلابی در تراز گام دوم انقلاب در همکاری حوزه و آموزش و پرورش تحقق پذیر است. نسل جوان امروز دارای احساسات ، شور و شعور و نشاط است، لذا در این برهه زمانی نیاز است عده ای انگیزه معنوی علاوه بر آموزش را در دانش آموزان ایجاد کند.
عبدالحمید بیان کرد: امروز نقش مهم، اثر گذار و ماندگار حوزه های علمیه در طول تاریخ و امروز بر کسی پوشیده نیست، در عصری به سر می بریم که با نام عصر ارتباطات و اطلاعات مطرح است و به دسترسی دانش آموزان به فضای مجازی و طرح شبهات فراوان اعتقادی که البته باید نسبت به آن پاسخگو بود و اگر به آنها پاسخ مناسب داده نشود پیامدهای منفی و مخرب فراوانی به دنبال خواهد داشت ، حوزه علمیه می تواند در زمینه روش های آموزشی و تهذیب نفس با توجه به ظرفیت های فراوانی که دارد و نیز با برخورداری آموزش و پرورش از نیروهای خلاق و فعال حوزوی به تعلیم و تربیت نسلی صالح اقدام عملی کند.