در ميان مردان جهان، هيچ کس به پايه شرافت و کرامت خانوادگى امام حسين(ع) و برادرش امام حسن(ع) نمى رسد که جدّشان خاتم انبيا و پدرشان سَرور اوصيا و مادرشان فاطمه زهرا، سَرور زنان جهان، باشد.
بدين سان، اين دو گوهر بى بديل آفرينش، از تلاقى دو اقيانوس علم و حکمت علوى و فاطمى پديد آمدند
*سال تولّد
منابع حديثى و تاريخى، سال ولادت امام حسين(ع) را مختلف گزارش کرده اند: سال سوم، چهارم، ششم و هفتم هجرت.
بر همين پايه، مدّت عمر ايشان نيز مورد اختلاف خواهد بود؛ ليکن بنا بر اکثر منابع و مشهورترين روايات، سال ولادت امام حسين(ع) سال چهارم هجرى است و عمر ايشان در وقت شهادت، پنجاه و هفت سال بوده است.
*ماه تولّد
منابع حديثى و تاريخى، ماه ولادت امام حسين(ع) را مختلف گزارش کرده اند:
سوم ماه شعبان، پنجم ماه شعبان، آخر ماه ربيع اوّل، سيزدهم ماه رمضان، پنجم ماه جمادى اوّل و پانزدهم ماه جمادى الثانى.
علّامه مجلسى، سوم ماه شعبان را مشهورتر مى داند؛ ليکن تتبّع در منابع تاريخى و حديثى، نشان مى دهد که پنجم ماه شعبان، از شهرت بيشترى برخوردار است. /منبع: دانشنامه امام حسین(ع)، ج ۱
*امام حسین از نگاه پیامبر رحمت
پيامبر صلي الله عليه وآله :أحَبَّ اللَّهُ مَن اَحَبَّ حُسَيناً
هر كه حسين را دوست بدارد ، خداوند دوستدار او است/بحار الأنوار ، ج ۴۳ ، ص ۲۶۱ .
*بهشت پاداش دوستی با حسین علیه سلام
حذيفة بن يمان گوید؛پيامبرصلي الله عليه وآله را ديدم كه دست حسين بن علي عليه السلام را گرفته بود و ميگفت : يا أيُّهَا النّاسُ هذا الحُسَينُ بنُ عَلِي فَاعِرفُوهُ فَوَ الَّذي نَفسِي بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفي الجَنَّةِ و مُحِبِّهِ فِي الجَنَّةِ و مُحِبِّي مُحِبِّيهِ في الجَنَّةِ
اي مردم! اين حسين ، فرزند علي است . او را بشناسيد . سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، او و دوستدارانش و دوستداران دوستدارانش در بهشتاند/الأمالي ، صدوق ، ص ۳۵۵ .
*پدر نه امام معصوم
سلمان فارسي نقل می کند؛حسين بن علي عليه السلام روي زانوي پيامبرصلي الله عليه وآله نشسته بود و پيامبر او را ميبوسيد و ميگفت: أنتَ الإمامُ ابنُ الإمامِ أبُو الأئمَةِ ، تِسعَةٌ مِن صُلبِكَ و تاسِعُهُم قائمُهُم
تو امام ، فرزند امام و پدر امامان هستي كه نُه تن از ايشان از نسل تو هستند و نهمين آنان قيام كننده آنها است/مناقب آل أبي طالب /، ج ۲ ، ص ۱۹۵ .
*چند توصیه از سالار شهیدان
مَن عَبَدَ اللَّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللَّهُ فَوقَ أمانِيِّهِ و كِفايَتِهِ
هر كه خدا را ، آن گونه كه سزاوار او است ، بندگي كند ، خداوند بيش از آرزوها و كفايتش به او عطا كند/ بحار الأنوار ، ج ۷۱ ، ص ۱۸۳ .
*ارزش خود را پایین نیاورید
لاتَقولُوا بِألسِنَتِكُم ما يَنقُصُ عَن قَدرِ كُم
چيزي را بر زبان نياوريد كه از ارزش شما بكاهد/جلاءالعيون ، ج ۲ ، ص ۲۰۵ .
*قدر نعمت نیاز مردم را بدانیم
إنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَيكُم مِن نِعَمِ اللَّهِ عَلَيكُم فَلاتَمَلُّوا النِّعَمَ
نياز مردم به شما از نعمت هاي خدا بر شما است ؛ از اين نعمت افسرده و بيزار نباشيد/بحار الأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۲۰۵ .
*برکت پیوند با خویشان
مَن سَرَّهُ أن يُنسَأَ في أَجَلِهِ و يُزادَ في رِزقِهِ فَليَصِلْ رَحِمَهُ
هر كه خوش دارد مرگش به تأخير افتد و روزياش افزون شود ،با خويشانش پيوند برقرار كند/بحار الأنوار ، ج ۷۴ ، ص ۹۱ .
*نشانه جهل و نادانی
مِن عَلاماتِ أسبابِ الجَهلِ المُماراةُ لِغَيرِ أهلِ الفِكرِ
از نشانه هاي ناداني ، جدل با بيفكران است/تحف العقول ، ص ۲۴۸ .
*از خشم خدا بترسید
مَن طَلَبَ رِضَي النّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ إلَي النّاسِ
هركه با خشم خدا ، خواهان خشنودي مردم باشد ، خداوند او را به مردم واميگذارد/الأمالي ، صدوق ، ص ۲۶۸ .