ستاد همکاری ها / مهر نقطه آغاز سفر به ماه است. مهرِ مدرسه که در دل ها خانه می کند، آن ها را آماده می کند برای سفر به ماه مهربانی، سفری پر جاذبه در باغ مدرسه. باغی که خاک مساعد و هوای تازه اش، کمک می کند تا درخت دانایی زودتر در آن قد بکشد و به آسمان برسد.
ماه مهر، تولد همه آدم هاست؛ تولدی که خاطره اش برای همیشه می ماند. شیرین و دوست داشتنی. هر چند در هفت سالگی، با اشک های کودکانه، آذین شده باشد.
کلاس اولی ها گریه می کنند؛ می ترسند بی گدار به آب زده باشند ...، گریه اولین عکس العمل بچه هاست در برابر چیزهایی که واقعاً از آن ها می ترسند.
مادرها، دست اولی ها را می کشند به طرف مدرسه، برای زودتر رسیدن و آن ها پا به زمین می کشند برای نرسیدن یا دیرتر رسیدن.
پدر و مادرها، نهال وجود بچه ها را امانت می دهند به دستان باغبان مدرسه، تا زودتر بزرگ شوند و یاد بگیرند بزرگ شدن با هم را، در کنار هم.
معلم، نُه ماه سایه بان نهال ها می شود؛ هر روز دست هایش با برف گچ سفید می شود و سیاه های پر کلاغی، دانه دانه از روی سرش می پرد تا نهال خوب رشد کند.
مدرسه یک فرصت است، برای هر کسی که بخواهد زودتر بزرگ شود، تا روزی او هم باغبان شود. بهترین دنیا، دنیایی است که باغبان های زیادی دارد. آن وقت هیچ جوانه ای، گرفتار علف های هرز نخواهد شد.
ماه مهر با مهربانی، باغبان پرورش می دهد،باغبان هایی برای فردای زمین
منبع؛مجله، نامه جامعه / شماره 61